Οι Άλλοι, Sabah Mohsen Jasim | μτφρ. Μαρία Ανδρεαδέλλη

Εκείνοι οι σπόροι δεν είναι πια δικοί μας,
οι αυθεντικοί κόκκοι σιταριού,
ούτε και το κίτρο.
Εκείνη η δεκαοχτούρα δεν είναι αυτή που γνωρίζω,
Αλί!
Αυτό δεν είναι το φημισμένο μυρωδάτο ρόδο μας!
Το παλιό Ιρακινό αγγούρι έχει χάσει την διακριτική του γεύση.
Ακόμα και το κορυφαίο γευστικότατο καρπούζι μας,
Δεν είναι πια τα ίδια!
Εσείς φίλοι∙ αδελφές και αδελφοί
δεν είχαμε ποτέ επίγνωση
Καρχαρίες ξεστράτισαν από το δρόμο τους
κολυμπώντας στο αραβικό μας ποτάμι
Ούτε έχουμε δει ασχημότερες θανατηφόρες αράχνες,
να παραμονεύουν μαζί μας στις φυλακές της Φαλούτζα!
Πώς και γιατί κροκόδειλοι περιφέρονται εκεί κάτω,
τέτοια επιταγή έχουμε να ξοφλήσουμε!
Η εισβολή των ΗΠΑ θα μπορούσε να επιφέρει την αλλαγή αλλά όχι ουσιαστική,
όχι την αληθινή
Μια αλλαγή προς το χειρότερο, όχι προς το καλό ή το καλύτερο.
Οι κληρικοί μας δεν είναι πια εκείνοι με τους οποίους αισθανόμαστε ασφαλείς,
Είναι διεφθαρμένοι & λανθάνοντες αδελφοί.
Εμείς, άντρες και γυναίκες δεν συμμετέχουμε σε συνεδριάσεις όπως παλιά!
Ακόμη και στο Κοινοβούλιό μας,
υπάρχουν ίδιοι τοίχοι με εκείνους τους διεσπαρμένους στους δρόμους των πόλεών μας,
εδώ κι εκεί.
Σε συνεδρίαση της λεγόμενης παιδείας και πολιτισμού,
κάποιος μπορεί να αισθάνεται πραγματικά απογοητευμένος∙
κανένα θηλυκό ίχνος, κανένα γυναικείο άρωμα.
Για όλα αυτά και την βαλλόμενη έρημο,
είμαστε περήφανοι για το τρελό εγχείρημα των ΗΠΑ!
Για να μας επιτρέψουν να απολαύσουμε μια μελαγχολική Λολίτα
& το παραμύθι με το λύκο,
η αυλαία στο τέλος πέφτει:
Του Αλί Μπαμπά ο κρυμμένος θησαυρός
κόβει την ανάσα και θρηνεί,
“Όλα άδειασαν”
Αλλά στα βάθη της σφύζουσας καρδιάς μας,
οι φυλαγμένοι κόκκοι του σταριού μας,
πρέπει σύντομα να ανακτηθούν!

[Babel, IRAQ]