Δι’ άτομα με ειδικές ανάγκες
Σήμανση καθόδου προς ιπτάμενους συρμούς.
Ευθεία σκάλες.
Δεξιά ανελκυστήρες.
Περιορισμός:
Η χρήσις προώρισται δι’ άτομα με ειδικές ανάγκες.
Νέος κι αρτιμελής, προς τι η κατάχρηση;
Μ’ επιτιμάει γιαγιά μ’ εγγόνι σε καρότσι.
Θράσος που το ’χουν οι γριές!
Σιγά μην απαντήσω.
Μονάχος μου το ξέρω πως
Συνοδεύομαι
Από τ’ ανάπηρά μου αισθήματα. Read more
Για ασήμαντη αφορμή
Ή στην κηδεία μου ή στη δική σου
πλέον θα συναντηθούμε
Είπε οργισμένος
ο αδελφός μου
Μα πώς είναι δυνατόν
τον ρώτησα
να συνομιλήσουμε
Όταν ο ένας θα είναι νεκρός
κι ο άλλος από καιρό πεθαμένος. Read more
1.
Ρυάκι, ένα πλατανόφυλλο πλέει ήσυχα.
Ξαφνικά, σταματάει σε μια διχάλα.
Οπως εγώ στη δική σου αγκαλιά.
2.
Τα πιο τρυφερά δάχτυλα
τελειώνουν σε νύχια αγριόγατας.
3.
Η μέρα ανοίγει τα κόκκινα χείλη της
σαν αιδοίο.
Τι θα γεννήσει πάλι; Read more
Η σκύλα χώνεται στην αγκαλιά μου. Με γλύφει και περιμένει ανταπόδοση, ένα χάδι. Τώρα κουρνιάζει στην πολυθρόνα. Την λέω Στέκα. Είμαι τόσο κουρασμένος που δεν μπορώ να στρέψω την προσοχή μου πάνω της. Το ξέρει, το νιώθει, το δέχεται. Αύριο θα την πάω βόλτα. Πρέπει να ενεργηθεί. Αν δεν τα κάνει έξω θα τα κάνει στη βεράντα. Θα τα κάνει οπουδήποτε. Θα τη βγάλω βόλτα στη γειτονιά. Δεν θέλω να ενεργηθεί στη βεράντα μου. Read more
Μέσα στο στόμα του Χειμώνα
Μέσα στο στόμα του Χειμώνα
δίνω γλωσσόφιλο στο χιόνι.
Σαλεύουνε τα χώματα
οι νεκροί γλείφουν το λαιμό μου.
Βλάσφημος εκφέρω λόγια που
δεν τολμώ καν να σκεφτώ.
Κλαίνε όσοι μ’ αγαπούν
πλαντάζει η καρδιά τους, σπάζει.
Διώχνω τους πάντες από γύρω μου
μέσα μου λιποθυμά ένας φόβος.
Μόνο την ανάσα μου μπορώ
ν’ ακούσω πια. Read more
