Όλα αυτά τα βλέμματα | Σπύρος Καβαλλιεράτος

Το φεγγάρι φώτιζε τη νύχτα και πάνω στο γρασίδι μού έδειχνε ένα πρόσωπο να στέκεται εκεί ακίνητο, μάλλον εντυπωσιασμένο, κοιτάζοντας ψηλά προς το μέρος μου. Όχι ακριβώς εμένα, αλλά κάτι που βρισκόταν πιθανότατα από πάνω μου. Σίγουρα ήταν και κάποιος άλλος από πάνω μου.

Χένρυ Τζέιμς, Το στρίψιμο της βίδας

---

ίσως το μόνο πράγμα που έχουν αντικρίσει όλοι σχεδόν οι άνθρωποι από καταβολής κόσμου, τα δισεκατομμύρια βλέμματα τόσο διαφορετικών ανθρώπων, είναι η σελήνη

ίσως η ακαταμάχητη έλξη που ασκεί, δεν είναι τίποτε άλλο τελικά από την υποσυνείδητη σκέψη: όλα αυτά τα βλέμματα…

[εικόνα: δίσκος της Νέμπρα]

Για μια πόρνη | Νίκος Λέκκας

Στον Γιώργο που την κοπάνησε νωρίς απ’ την ζωή
Στην Μαρίνα όπου και αν βρίσκεται

Επικαλούμαι το επάγγελμά μου: δημοσιογράφος. Αυτός που γράφει για τα γεγονότα των πόλεων – χωριών. Προσπάθησα να το πετύχω. Ως ρεζίλι για την οικογένεια, για τον τρόπο που επέλεξα να κάνω δημοσιογραφία. Ως ζων δεν πέτυχα το ανάποδο του ρεζιλέματος, την αξιοπρέπεια σε όλη την έκφανσή της. Ως θανών, δεν ξέρω. Γιατί κάποτε τα γραπτά έμεναν. Τώρα δεν ξέρω.

Το πορτρέτο ενός καλλιτέχνη | Παύλος Καστανάρας

Στον Joseph Beuys

Στου καιρού τα μποφόρ η επιτυχία
μια δίψα στον τοίχο
βλέμμα εν εγρηγόρσει
εγκαταλείποντας την αγέλη
την επανάσταση χωρίς γέλιο.

Η τέχνη γίνεται όπλο
πετάχτε τα έργα!
Με αξίνη
και πτύο
και εν τη πέτρα
η τέχνη.

Οι νόμοι της τσιμεντένιας θάλασσας | Νικήτας Α.

Κοινωνική, πολιτική αποσύνθεση
αφού βλέπω αυτό που βλέπεις
και αναπνέω αυτό που αναπνέεις
γιατί να είμαι εγώ ο σκλάβος και ’συ ο αφέντης;
Νικοτίνη, ναρκωτικά, κινούμενα θέατρα του παραλόγου
χαμένες ελπίδες, χαμένα όνειρα της Κατερίνας Γώγου
ειρωνικά χαμόγελα πίσω από μάσκες οξυγόνου
συγκρούσεις, πολιτικά σκάνδαλα είναι χάσιμο χρόνου.
Μην γίνεσαι αυτό που δεν σ’ εκφράζει
η ζωγραφιά της μάχης δεν αλλάζει.

Ένας τρόπος να πεις φεύγω | Ευθύμης Λέντζας

α’

Βλέπω πρόσωπα τσακισμένα
στο φως της νύχτας
το χαμόγελο – πορσελάνη
σέρνεται απ’ το σαλόνι στην κρεβατοκάμαρα
ξηλώνει το φόρεμα της ψευτιάς
η ηθική της περσόνας
αφήνει το σώμα γυμνό
πάνω σε σατέν σεντόνια
βρωμάει το κραγιόν
όταν ξεβάφει
τα μάτια μουτζουρώνονται
μπερδεύεται η εικόνα
καθαρή η δαντελένια κιλότα
στο πάτωμα
οι εραστές όλο επιστρέφουν
τι γυρεύουν;
Η αγάπη
πέθανε
κάποιος φωνάζει:
ας γαμηθούμε.