Η αρχή του τρομερού
Πάντα φυλαγόσουν
από του κάκτου τα αγκάθια,
όμως το τριαντάφυλλο
σου έσκισε την σάρκα.
***
Όταν σβήνουν τα φώτα
Μην υποκρίνεσαι
στην τέχνη
ούτε στον έρωτα,
το ψεύτικο
είναι ανελέητο,
αργά, το βράδυ,
όταν μένεις μόνος.
***
Εγκλήματα
Τον Χριστό τον
έκαναν θρησκεία,
τη φάλαινα κονσέρβα,
τον άνθρωπο εικόνα.
***
Τα βουνά
Όσο δεν γίνεσαι
ύπαρξη συνειδητή
μην αναρωτιέσαι
γιατί οι σοφοί
πάντα παίρνουν τα βουνά
μεσ’ τους αιώνες,
εσύ τους διώχνεις.
***
Η αλήθεια
Φόρα όποια μάσκα θες
όποιο κοστούμι,
όποια φανταχτερή στολή,
τα μάτια σου πάντα
θα προδίδουν τα πήλινα
πόδια της ψυχής σου.
***
Didgeridoo
Οι λέξεις είναι
μπούμεραγκ,
γι’ αυτό
δεν μιλάει πολύ
ο γέρος Αβορίγινας,
φυσάει
τον αρχαϊκό
του αυλό,
κραυγάζει
στο σύμπαν
στην γλώσσα
του ανέμου,
χωρίς λέξεις.
[ ποιήματα και αφορισμοί από την αδημοσίευτη συλλογή “Πόλεις από Βούτυρο” ]
Reblogged στις To Koskino.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!