Παθών
Είμαι παθών
κι ανήμπορος να υπερασπιστώ
το ήθος στο σταυροδρόμι τούτο.
Το δίκιο εξαφανισμένο
η ανθρωπιά κάτι αλλόκοτο
σε ποιο καιρό ανήκω άραγε;
σε ποιο αιώνα;
σε ποιο σύμπαν;
Χτύπησα τις πόρτες χωρίς απαντήσεις
χτύπησα τα παραθυρόφυλλα
καμιά ανάσα,
κρατούν όλοι τις αναπνοές σφαλισμένες
να μην προδοθούν
να δηλώνουν την απουσία τους…
Γιατί άπλωνα το χέρι στους γύρω μου;
γιατί τώρα που χρειάζομαι το δικό τους
εξαφανιστήκαν
εξανεμιστήκαν
δεν άφησαν κανένα ζωντανό ίχνος;
Είμαι παθών.
Το δίκιο έγινε άδικο
και το άδικο μέγα δίκιο.
Όμοιο αγρίμι περπατώ μέσα στο πλήθος
-τι ειρωνεία-
αγρίμι στη βουή μιας μαινόμενης πόλης.
Καμιά παλάμη ανοιχτή
για να φωλιάσει τη δική μου.
Κανένα χέρι δεν περισσεύει
χωρίς να προβάλει ανταλλάγματα.
Είμαι παθών.
Κι όμως προστάτης θα σταθώ
σε τούτο το περήφανο αγρίμι. Διαβάστε περισσότερα