Με το ουσιαστικά αντρικό φύλλο ένα είναι παραδεκτό. Για τις τσιμούχες των κωλόπανων, «το μπεγλέρι του κολομπαρά είναι τ’ αρχίδια του τεκνού», καθότι ποτέ δεν δέχτηκαν να βάλουν το «χέρι στην τσέπη» ούτε ως καύλα, ούτε ως αλτρουισμό να φάει ψωμί και κανένας άλλος. Μόνα τα κάτω και από μειράκια που όσο να είναι μεριμνούν πολλοί. Πόσα είδαμε και πόσα ακούσαμε. Από δακρύβρεκτα, από σπαραξικάρδιες ιστορίες, έως υπέροχες. Και από μάγκες, οι περισσότεροι τζάμπα – και τζαμπέ χορτάσαμε.
Και όλοι την είδανε άνθρωποι τις νύχτας. Χωρίς φράγκο στην τσέπη. Γιατί ντε και καλά, το άρρεν πρέπει να γίνει μάγκας. Ακόμα και στην ηλικία που τα «δωράκια» και τα κεράσματα δεν παίζουν. Στην δική μας ηλικία. Με τις όποιες πίκρες της γνώσης που οι μισοί πεθάνανε και οι άλλοι μισοί αλλαξοπίστησαν. Σαν τις αλλαξοκωλιές κάποιων διανοούμενων, που όταν «χάσαν το καρνέ τους, οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να αλλάξουν φίλους». Ακόμα και στα θεϊκά μπαρ της Αχαρνών. Και οι εναπομείναντες παίζει να είναι με πεσμένα δόντια και ρυτίδες. Και για την διανόηση, κλαίουσα χήρα πια, που όσους γνώρισα μόνο το ξημέρωμα είδαν φώς. Για λίγο. Όσο κρατά ένα ολιγόλεπτο χάραμα. Μέσα και τα χασικλάκια. Που τα αλβανάκια προσφέρουν πούτσο έναντι αμοιβής, και τα ποτά κερασμένα. Αλλά τα πακιστανάκια –επίσης χασικλάκια– προσφέρουν κώλο, πάλι έναντι αμοιβής άλλα χωρίς ποτά, μιας και το απαγορεύει η θρησκεία τους. Αλλά ξέχασαν ότι η οποιαδήποτε θρησκεία με τις όποιες εκφράσεις της προτάσσει ήθος, κατανόηση και αγάπη αλλά και συγχώρεση και σιγά να μη κράτα διαιτολόγια και αλκοτέστ ο οποιοσδήποτε θεός.
Αλλά τα μπαράκια –αν και οι τσιμούχες αυξάνονται– συρρικνώνονται στην αρχή και κλείνουν μετά. Και τα κορίτσια, που πλαντάζουν με την «Μπαρόβια» της Τάνιας Ελληναίου, για να μη βαράνε μύγες, βάρεσαν λουκέτο με πρόφαση την κρίση. Αλλά δεν περίμενε κανένας να την βρίσκουν αλλιώς, χωρίς να έχουν εντρυφήσει στην αυτοβιογραφία της Γαβριέλας, ούτε καν στις Μπέττυς, και τα ποιήματα της Πάολας, χωρίς αυτά τα μίζερα άσματα. Και την πορνεία, όπως είναι γνωστό, μας την δίδαξαν βιβλία και μας την επικύρωσαν δίσκοι. Κάποιοι του Μαρίνου και ο μεταθανάτιος του Φώτη Παπαδόπουλου – που σίγα οι νέοι του χώρου να μην τους έχουν ακούσει.
Τα φύλα δεν έχουν κανένα νόημα. Και η αξιοπρέπεια αφορά όλους, ή τουλάχιστον θα έπρεπε, αλλά το γεμάτο πορτοφόλι για μερικούς, που όσο πάνε πλειοψηφούν. Αλλά δείχτε και μια κατανόηση στα κορίτσια. Από τον νεροχύτη στην μπάρα και το προγαμιαίο συμβόλαιο στην κωλότσεπη ή στο τσαντάκι για τον κάθε μαλάκα, είναι κατάντια. Κάθε επάγγελμα απαιτεί και την πρέπουσα σοβαρότητα, με οποιαδήποτε κοινωνικοποίηση από πίσω, με οποιαδήποτε στάση/βλέψη στην ζωή που στους περισσότερους είναι η μικροπρέπεια και ο ουσιαστικός συντηρητισμός. Και οι ιδεολογίες άσχετες.
Το παν στη ζωή πρέπει να είναι η Ηθική και η ουσιαστική Ομορφιά. Και αμφότεροι να κάνουν ένα τσεκάπ στο νευρικό τους σύστημα. Τζαζ είναι όλοι και μεγαλομανείς. Και από τσιμούχες χορτάσαμε όπως και από πουτάνες νέου τύπου. Και καλά κάνουν μερικοί που έχουν μπει στην σπηλιά τους, χωρίς να είναι το κλουβί τους, γλείφουν και θεραπεύουν τις πληγές τους και δόξα χημείες με όνομα και σφραγίδα φαρμακευτικής εταιρίας υπάρχουν για όλα τα γούστα, αλλά η χασικλίδικη νοοτροπία που επικρατεί άκρως διαφοροποιημένη, παραλλαγμένη και μίζερη το απαγορεύει για μια τάχα μου νορμάλ ζωή. Αλλά υπάρχουν τεκμήρια ενάντια σ’ αυτό το νορμάλ.
Φτερά Χήνας 