Ο λόγος για το εκστατικό των δρόμων και των επαγγελμάτων του. Τη νιρβάνα και το υπέρτατο. Γιατί κάποια επαγγέλματα περιέχουν τη γνώση της πορνείας, όσο κι αν κάποτε είχε γίνει σύνθημα: “κάθε επάγγελμα με σκοπό το κέρδος, είναι πορνεία”. Η χάρη του πεζοδρόμιου εφάμιλλη με τα χιλιόμετρα των δρόμων, μεταξύ βέβαια κι άλλων επαγγελμάτων, όπως του περιπτερά, του φύλακα ή του ρεσέψιονιστ σε λαϊκά ξενοδοχεία. Γιατί κάποια επαγγέλματα σού αφήνουν το περιθώριο να είσαι ο εαυτός σου, χωρίς κλειστά παντζούρια. Έχουν φιλική συμπεριφορά. Και φίλος είναι αυτός που σου επιτρέπει να είσαι ο εαυτός σου. Παρόλο που ο εαυτός σου είναι καμιά φορά ο πιο σκληρός κριτής.
Ο κ. Κραουνάκης έγραψε για τους Νταλικέρηδες, το Ζωή νταλίκα κόκκινη, ο κ. Κολώνας, χρόνια πριν, είχε σηκώσει το τίτλο, Οι νταλίκες ταξιδεύουν πάντα νύχτα. Βεβαίως, και ο κ. Κραουνάκης και ο κ. Κολώνας έχουν δίκιο. Για εκείνες τις σκοτεινές, θεοσκότεινες αγάπες της νύχτας, με την ουσία της Αριστεράς στο κουκούτσι της ψυχής, την ουσία της Αριστεράς που δεν είναι απαραίτητο να εκφράζεται και στο ψηφοδέλτιο. Διαβάστε περισσότερα