Το ηρωικό έπος του ’40 σήμερα σε σπίτια κλειστά, με την τηλεόραση να παίζει καλτ ελληνικές ταινίες της εποχής και την αποκλειστική να το ταΐζει στο στόμα με την τεχνητή οδοντοστοιχία.
Το ηρωικό έπος του ’40 σήμερα στα γηροκομεία με τα νάιλον κατωσέντονα και τους καθετήρες ανάμεσα στις τριμμένες στα σκέλια γαλαζωπές πυτζάμες κοιτάζει σκεπτικό και αμίλητο για ώρες έξω από παράθυρα, καθισμένο στο αναπηρικό αμαξίδιό του.
Το ηρωικό έπος του ’40 σήμερα, ευπαθής ομάδα πια, μακριά από στρωμένα τραπέζια με πιτσιρίκια ολόγυρα, βλέπει αχνά στην τηλεόραση να εξιστορούν τα ξακουστά κατορθώματά του και λέει στην κυρία από το πρώην ανατολικό μπλοκ που το φροντίζει και μιλά με τα παιδιά της μέσω Skype, χωρίς να δίνει ιδιαίτερη σημασία στα συχνά παραμιλητά του, “αέρα φωνάζανε οι στρατιώτες μας στην Αλβανία, αέρα” ενώ κάπου κάπου δακρύζει σιγοτραγουδώντας “παιδιά της Ελλάδος παιδιά” πριν πιει το χάπι για την κατάκλιση.