Αχ αυτές οι παύσεις! | Ελένη Α. Σακκά

Ανύπαρκτες, ανυπόστατες στη σκέψη,
στη ζωή, στο θάνατο·
υπαρκτές και με υπόσταση στο λόγο, στο βλέμμα
καθοριστικές, λυτρωτικές στη χαρά, στον πόνο
πνιγερές και απελευθερωτικές μαζί.
Τις επιλέγω πια, τις αναζητώ, τις αναγνωρίζω
στα κλειστά βλέφαρα
που έπεσαν από το βάρος του χρόνου,
στο κουράγιο της ζωής,
στην απεραντοσύνη της αγάπης,
στο άγγιγμα, στην αίσθηση, στο ανύπαρκτο κενό·
υποκλίνομαι στη δύναμή τους.
Τις επιβεβλημένες παύσεις στη σκέψη,
στην κρίση, στο λόγο·
αυτές αρνούμαι να δεχθώ,
αυτές φοβάμαι, τις κρυμμένες,
προσβολή στο δώρο του Θεού.
Πάντα από παιδί με μπέρδευαν τα σημεία στίξης
τελείες, κόμματα, εισαγωγικά, παρενθέσεις, παύλες·
τα παράβλεπα, τα ξεπερνούσα.
Ποτέ δεν ακολούθησα μια λογική σειρά
στο λόγο, στις πράξεις, στις επιθυμίες, στις επιλογές
παρελθόν, παρόν, μέλλον αναποδογυρισμένα.
Δεν αναρωτιέμαι το γιατί·
τώρα ξέρω ότι μετά από κάθε σημείο στίξης
ακολουθεί μια παύση.
Πώς να χωρέσω τόσα συναισθήματα σε μία παύση,
πώς να χωρέσω μια ζωή εν-τάξει;

---

* από την ποιητική συλλογή Άφθραρτη Ετικέτα, Εκδόσεις Το Σκαθάρι, Αθήνα 2021

Η άγνοια θρέφει την ηθική | Χρήστος Γραβάνης

Το σώμα:
Αποκομμένο από το νου
Τοποθετημένο σε όλα τα πρέπει και τα μη

Εξιδανικευμένο
στο πιο ψηλό σημείο της ανθρώπινης φύσης
γεμάτο ηθική και καθόλου γνώση

(ο φόβος του μη ξεχωριστού
αλλά ίδιο με όλα τα πλάσματα του κόσμου)

δύσκολο να το κατανοήσουμε
δύσκολο και να δεχτούμε τα πιο άγρια
και ήρεμα ένστικτά μας,
φτιάχνοντας όμορφες σκέψεις δίχως ενοχές
και ηθική

(άγνοια της πραγματικότητας, του περιβάλλοντος και του ανθρώπου,
ως ο μόνος υπεύθυνος του εαυτού του)

Το σώμα ως σχήμα, εικόνα ερωτική και μόνη της υπόσταση.

Η εικόνα:
Βλέμμα, μια από τις ερωτογενείς περιοχές του ανθρώπου
δημιουργεί, συνειδητά και ασυνείδητα

Η εικόνα δημιουργεί συναίσθημα και αντίστροφα,
το συναίσθημα δημιουργεί εικόνα από μνήμης

Το ασυνείδητο με το συναίσθημα τώρα:
δημιουργεί καταστάσεις που το συνειδητό
δεν μπόρεσε να αντιληφθεί.

Έτσι όταν έρθουμε σε επαφή με όλα ετούτα
ο εγκέφαλος δημιουργεί εικόνες που δεν είχαμε αντιληφθεί,
που μπορεί να σημαίνουν πολλά
άλλα τις περισσότερες φορές και τίποτα.

Τρομάζουμε όταν συμβαίνει
και τότε η ηθική σπεύδει να πάρει το ρόλο της.

Η πράξη:
Ενίοτε αφηνόμαστε στα ένστικτα
Εμπιστευόμαστε την εμπειρία μας
σαν ο μόνος σοφός του κόσμου να ήταν ένα Εγώ
που δεν έχει δικαίωμα στο λάθος

Βάζοντας την τύχη στο τελευταίο σκαλί
Δείχνοντας με το δάχτυλο ότι:
πως μπορεί να είναι η πραγματικότητα
που έχει δικαίωμα στο λάθος,
ενώ εμείς όχι.

Στον Ηλία Πετρόπουλο | Νίκος Καρούζος

1. Νά μήν εἰρηνεύεις ἀνώφελα.
2. Νά μήν πολεμᾶς ἐπίσης ἀνώφελα.
3. Ν’ ἀγαπᾶς τόν ἥλιο, μά ὄχι σάν θεότητα.
4. Ν’ ἀποστρέφεσαι τή σελήνη σάν ἔδαφος.
5. Νά πηγαίνεις καμιά φορά στήν ἐκκλησία, δέ χάνεις τίποτα.
6. Νά θυμᾶσαι λιγάκι τό θάνατο, μά ὄχι σάν θάνατο.
7. Νά βλέπεις τή ματαιότητα καί τῆς ἰδέας τῆς ματαιότητας.
8. Νά λές ἕλληνας καί νά νιώθεις ἄλλην ὀμορφιά, νά μή νιώθεις ἑλληνικότητα.
9. Νά γράφεις ἀγαπώντας τό ἄγραφο.
10. Νά στοχάζεσαι πέρ’ ἀπ’ τούς στοχασμούς σου.
11. Νά μήν ξεχνᾶς τήν ὕπαρξη τοῦ Ἀνύπαρχτου.
12. Νά τά διαβάζεις κάθε μέρα τοῦτα.

Νίκος Καρούζος, 21.12.71

---

Γραμμένο ἀπό τόν Ἠλία Πετρόπουλο στίς 31/8/1994.
Δημοσιευμένο στήν Ἐλευθεροτυπία στίς 19/12/1994.

Νέο Savoir-vivre #51-60 | Σωτήρης Παστάκας

#051 ΚΑΡΙΕΡΑ ΠΟΙΗΤΗ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ

Ένας ποιητής στην Ελλάδα, θεωρείται νέος ποιητής μέχρι να συμπληρώσει την αξιοσέβαστη ηλικία των εβδομήντα πέντε χρονών. Έως τότε φέρεται και άγεται ως νέος «μεσσίας»: οι ελπίδες που κομίζει στην Τέχνη παραμένουν αμάραντες, ο ίδιος συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο παιδί: δυσανασχετεί εύκολα, πυροβολεί πιο γρήγορα κι από τη σκιά του, συμμετέχει σε ομαδικά όργια και ως επαναστατημένος νέος παραμένει ανεπίδεκτος μαθήσεως.

Από τα εβδομήντα πέντε έως τα ενενήντα του γίνεται ο γνωστός, καθιερωμένος «μαλάκας» που όλοι τον εξυβρίζουν, τον κοροϊδεύουν, τον υποτιμάν, και του σκάβουν το λάκκο. Άλλοι λένε πως είναι ετοιμοθάνατος κι άλλοι τον δίνουν ήδη για πεθαμένο. Οι κρίσεις του και οι απόψεις του για τη λογοτεχνία θεωρούνται αποτέλεσμα της επερχόμενης καλπάζουσας άνοιας. Η παρουσία του στα κανάλια, στα ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά, οι συνεντεύξεις του, τα βραβεία κλπ θεωρούνται αποτέλεσμα διαπλοκής και διαπραγματεύσεων κάτω από το τραπέζι. Η ενθάρρυνση στους νεαρούς και τις νεαρές ποιήτριες, ως σεξουαλική παρενόχληση.

Από τα ενενήντα και μετά κι αφού ξεπεράσει το στάδιο του «ψυχορραγούντος», ο ποιητής μας απολαμβάνει πλέον το σεβασμό και τη γενική αποδοχή. Ο ιθαγενής πληθυσμός τον ανακηρύσσει σε σαμάνο: όλοι έρχονται ευλαβικά και του φιλούν το χέρι, επιζητούν την ευχή και τη χάρη του. Όλοι κρέμονται από τη λευκή μακριά γενειάδα του πατριάρχη της εθνικής γλώσσας και οι γλύπτες βρίσκουν τη μορφή του μέσα στο λευκό μάρμαρο της αιωνιότητας.

Τα τελευταία χρόνια και πριν εξηνταρίσω αισθάνομαι πως ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Εσείς, σε ποια κατηγορία ανήκετε;

Οι άνθρωποι των τελευταίων πραγμάτων | Πάνος Κεφαλάς

Ποιανού είναι το βλέμμα
που βλέπει με τα μάτια μου;

Όταν σκέφτομαι ότι κοιτάω,
ποιος συνεχίζει να βλέπει
ενώ εγώ σκέφτομαι;

Χαμένα κορμιά που βρήκατε ψυχή
και βρέθηκε για εσάς ένα σώμα.
Τρέχει! Γιατί το ψάχνετε;