Οι καμπάνες | Ντέμης Κωνσταντινίδης

Στα χωριά
όταν χτυπάνε πένθιμα οι καμπάνες
κάνει μια στάση η ζωή
για να συλλογιστεί.

Την ώρα εκείνη
δε μιλά κανείς.
Την ώρα εκείνη
πιο πολύ παρών ο απών
από ποτέ.

Σκαφτιάδες γης
οργώνουν τον
αποχαιρετισμό στα χείλη.

6 ποιήματα, Jim Potts | μτφρ. Βασίλης Πανδής

Χθόνια αύρα

Ο Ναός του Καρδακίου∙
Οι Νύμφες να χορεύουνε σε κύκλο
Κι ο γερο-Ποσειδώνας να στενάζει.

***

Σολωμός

Αντιλαμβάνομαι γιατί ο Σολωμός
Το έριξε στο πιοτό∙
Η θέα απ’ τα Μουράγια.

Ένα βαρέλι βερντέας.
Ένα φλασκί ουίσκυ
Για τα βόλτα.

Τον βοηθάει να ξεχάσει τη δίκη∙
Πως οι Βρετανοί
Εγίναν φίλοι του.

Σκαρώνει στίχους στο μυαλό του.
Σπανίως
Τους αποθέτει στο χαρτί.

Αφηρημένος φαίνεται
στη Σπιανάδα.
Είναι και πάλι πίσω στο λόφο του Στράνη.