3 ποιήματα | Γιώργος Ιωάννου

Παντού ξεριζωμένος

Σα να ’χω χάσει την πατρίδα μου
– παντού ξεριζωμένος.
Σα να μην έχω πια μητέρα∙
έτοιμος πάντοτε να κλάψω,
να διηγηθώ σκληρότητες ανύπαρχτες,
να αναπνεύσω περιβάλλον δυστυχίας.

Και μέσα μου να λιώνω από αγάπη,
να είμαι βέβαιος –αλίμονο– για την καταστροφή.

***

Το μόνο

Ανήκω πλέον σ’ όλα τα Ταμεία∙
πληρώνω Φόρο Καθαράς Προσόδου,
Ταμείο Αρωγής, Ταμείο της Προνοίας,
Υγειονομική Περίθαλψη, Έκτακτη Εισφορά,
Μετοχικό Ταμείο, για δυο λόγους,
Ταμείο της Συντάξεως, Ταμείο Ασφαλείας.

Τώρα το μόνο που μπορώ είναι να αρρωστήσω…

***

Δε βρίσκω φωνή

Θέλω να σκάψω και δεν έχω γη.
Να φυτέψω-χώμα δεν υπάρχει
ούτε φυτά, ούτε κάν ένα φτυάρι.
Θέλω να φωνάξω, δε βρίσκω φωνή.
Η ομορφιά δε μ’ αγγίζει
και τόσο θέλω ν’ αγαπήσω.

Τρία ερωτικά | Γιώργος Σαράτσης

i.
ο έρωτας
ρουχαλάκι παιδικό
στο σύρμα της βεράντας
να βγαίνει ο ήλιος
και η ζωή στο περίμενε

ii.
αναζητώ
τον έρωτά σου
μια νύχτα
να χαθώ
να χαθείς
να δω τ’ απωθημένα μου
χέρι-χέρι στο πεζοδρόμιο
να μη μας δω ξανά μαζί
να μη μας δω
ξανά

iii.
κρύο
τελευταίος επιζών
στην αγκαλιά σου
τα τρία νυχτερινά του Ραχμάνινοφ
στα χαμηλά
κι απ’ το παράθυρο
η υγρασία
βλεννόρροια
στο τσιμέντο
της πόλης

---

[αναδημοσίευση από το ιστολόγιο: apotypoma.blogspot.com]

Ποιήματα | Τζίμης Πανούσης

(χωρίς τίτλο)

Το Φεγγάρι βγαίνει για τους ερωτευμένους, πράγμα που εκμεταλλεύονται οι επιστήμονες για να το παρατηρούν και να το φωτογραφίζουν. Μα επειδή ερωτευμένοι πάντα θα υπάρχουν, είμαστε υποχρεωμένοι να ανεχτούμε χιλιάδες άχρηστες φωτογραφίες και αστρονομικές φιλοσοφίες του κώλου.

***

Για την Ελένη

Ο Δούρειος Ίππος δεν είχε τίποτα μέσα.
Δεν υπήρξε καν Δούρειος Ίππος.
Ενώ η Coca Cola υπάρχει εδώ μπροστά μου στο μπουκάλι και την απολαμβάνω γουλιά γουλιά.

***

Μήπως είσαι μεγαλοφυΐα;

Ανησυχώ, με τρόμο αντικρίζω την εξέλιξη της ανθρωπότητας και έχω τα ίδια συναισθήματα που τρέφουν τα σκυλιά για τα αυτοκίνητα

***

Σαν βγεις στο πηγαιμό για τη Μύκονο

Που πας άμοιρε ανθρωπάκο με την βάρβαρη κοινωνική σου οργάνωση;
Το αρχαίο κάλος έγινε αρσενικό και φυτρώνει στα πόδια και στο κεφάλι σου.
Κοίτα τα μυρμήγκια, κοίτα τις μέλισσες
τον γόρδιο δεσμό δεν τον έλυσες.
Ο κόμπος ζει και βασιλεύει τυφλώνοντας τις οπτικές ίνες
τους ψηφιακούς κηφήνες.

[επιλογή ποιημάτων από την ιστοσελίδα:
https://www.tzimakospanousis.gr/poems/poems.php]

4 ποιήματα | Γιώργος Λ. Οικονόμου

Γυφτοπούλα στο Χαμάμ
…τα μεγάφωνα σκορπούν το τραγούδι σ’ όλους τους έγκλειστους,
είναι Κυριακή
έξω από το εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου, ένα σκουρόχρωμο κορίτσι χορεύει,
αν προσέξετε καλά την εικόνα, κάπου θα πάρει το μάτι σας και ’μένα να σβήνω τις μέρες μου…

***

Στην έξοδο

Περιφέρω το κορμί μου στους δρόμους
αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός
κυοφορείται πλάι πλάι με τα σπλάχνα μου
η ματιά ντυμένη χίλιες δυό ικεσίες
εκπέμπει ολοένα και πιο έντονα το μήνυμα
απασφαλίσατε
Γύρω μου κόσμος ανυποψίαστος
μ’ ακουμπάει, σπρώχνει, προσπερνά.
Μιά φωνή βραχνή κι αδέξια
ζητάει “ακρόαση Θεού”
σημάδι πως η ώρα κόντεψε.
Οπου να ’ναι τα τηλέτυπα του κόσμου
πυρετωδώς θα κροταλίζουν
για τ’ άνθος που γεννήθηκε
εντός χειροβομβίδος.

***

Ομολογία

Μικρές κι αδύναμες οι λέξεις
να ζωντανέψουν
μιαν ελπίδα
ένα όνειρο, μιά καρδιά.
Μάταιες οι προσπάθειες
κι επικίνδυνες
συχνά φέρνουν το θάνατο
κει που ζωή
κοπιάζουμε να στεριώσει.
Κι όταν -στιγμές- βλέπεις
πως μοναχά απ’ τις λέξεις μπορείς
βοήθεια να ελπίζεις
έντρομος ανακαλύπτεις
πως σ’ ένα βουβό κορμί
όπου μάτια, χέρια, χαμόγελο
ποτέ τη γλώσσα τους δε μίλησαν
το μόνο ζωντανό ειν’ οι λέξεις
όσο κι αν κρύβουν μέσα τους
το θάνατο.

***

Ένα σημάδι
ν’ αφήσω θέλω
ένα -μικρό κι ασήμαντο
για τους πολλούς- σημάδι.
Σαν τα τραγούδια
που ακούγονται απ’ τα μεγάφωνα
κάθε Κυριακή στα στρατόπεδα
κάθε γιορτή στο Ψυχιατρείο.

---

φωτογραφία: Γιώργος Ιωαννίδης

2 ποιήματα | Χρήστος Γραβάνης

Ι.

Τί να είναι ελεύθερος άνθρωπος;
Να, ξέρω ’γω
αν υποθέσουμε ότι οι άνθρωποι
κοιμούνται με το θάνατο και ξυπνούν
με την ζωή
Η απόσταση ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο:
να η ελευθερία τού.

ΙΙ.

Όσο υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πεθαίνουν
στο καναπέ τους με ασφάλεια,
εγώ θα είμαι πάντα με ’κείνους τους θανάτους
στο βουνό
στη θάλασσα
στον δρόμο.