3 ποιήματα | Νίκος Σφαμένος

 

ε!
ποιητή!
τόση ώρα σε
παρατηρώ
-κάτι τρέχει με σένα ε;-
ίσως η νύχτα;
οι μοναχικοί περίπατοι;
οι μακρινές μελωδίες;
ξεκίνα λοιπόν
πες μου λίγη απ΄ την
ιστορία σου
ποιητή!
κλόουν του ανέφικτου

~

άγιοι

δε θα ξεχαστούν ποτέ τα
λερωμένα όμορφα
πρόσωπα τους
οι γεμάτες αγωνία
ματιές
τα αιωρούμενα χέρια
και οι φωνές τους
καθώς καιγόντουσαν:
«πάρτε μας γρήγορα από εδώ!
Αυτός ο κόσμος είναι
για τους πετυχημένους!»

~

αντιηρωικό

στο Διδυμότειχο-η ομίχλη έχει απλωθεί-σώζουν τα ποιήματα;-δε σώζουν!
τρυπώνεις-σ’ ένα μπαρ-το σκαμπό-σε βυθίζει-σε βυθίζει-σε βυθίζει-σώζουν τα
όνειρα;-χμμ-κάποτε-είχες πολλά-«συνέχισε να γράφεις!»-αλλά-πάντοτε
απέφευγες-τους ποιητές-λοιπόν-φιλαράκο-ξέρω-είχες μήνες-να γράψεις-μα
ακούστε-όταν οι νύχτες είναι-τόσο νεκρές-σαν κι αυτή-δεν μένει-τίποτε άλλο
πιστέψτε με-κι εσύ-εξάλλου-καλά τα πήγες-μέχρι-τώρα-μηδέν συνεντεύξεις
αναγνώσεις-παρουσιάσεις-μα εκείνο-το σκαμπό του μπαρ-με βυθίζει-με βυθίζει
με βυθίζει-οι λέξεις-με πετροβολούν-τι παράξενο!-συμφωνείς;-εσύ!- που τώρα
με διαβάζεις-αμέριμνος-ή-με τρόμο-άκου με-ξέρω-είχα καιρό-να γράψω-μα όταν
οι νύχτες είναι-τόσο νεκρές-σαν κι αυτή-είπα-να σου δώσω-λίγο αίμα

---

*από την συλλογή αντιηρωικό, Ιανουάριος 2016