Η ώρα είναι πέντε και μου λείπεις
Δεν έκλεισα μάτι όλο το βράδυ
Όλο έκανα να κοιμηθώ
μα κάτι μου ’λέγε:
ξύπνα, ξύπνα, ο γιος σου γύρισε
Και γω, σαν να το πίστευα
έμπαινα στο δωμάτιό σου
μα το κρεβάτι άδειο…
Άδειο όπως η ψυχή μου
Ήξερα πως δεν θα έρθεις πια
και ας μην ήθελα να το δεχτώ
Και πώς να το δεχτώ δηλαδή;
Ποια μάνα το δέχεται;
Σε έχασα
Ήσουν ο μόνος που είχα
Και τώρα;
Πόσο σε πρόσεχα
Πάλεψα πολύ να σε μεγαλώσω
Το καταλάβαινες
το έβλεπα στα μάτια σου
Αχ και να έβλεπα τα μάτια σου…
Πριν προλάβεις να ζήσεις
Μόλις που είχες πάρει μια γεύση
από τη ζωή
Η ώρα είναι πέντε
και το κρεβάτι σου ακόμα άδειο
[ να μείνει άσβεστη η μνήμη
ένας χρόνος από το σιδηροδρομικό δυστύχημα
Τέμπη 2023-2024 ]