Αχ οι λέξεις
αυτά τα άοκνα μυρμήγκια
που στο στήθος κατοικούν
πόσο λυπάμαι
που δεν μπορούν
Η μαγεία δεν αγγίζεται
δεν αγγίζεται η χαρά
κι ο πόνος δεν αγγίζεται χαρά μου
Τα μάτια η αφή
της γάτας το νύχιασμα
κι ο βρυχηθμός του πάνθηρα
του σκυλιού το απαλό μουσούνισμα στα χέρια
ο πόνος που στα μάτια ανοίγει μονοπάτια
Αχ οι λέξεις
μυρμηγκάκια ακούραστα
ελατέ με μια σειρά στο κεφάλι μου
κι όχι χαοτικά
σας έχω αγαπήσει χρόνια πίσω
κι αν δεν μπορώ να σας μιλήσω
τις αλυσίδες αυτές προσπάθησα να σπάσω
Φτερά Χήνας 