Τα βλέμματα
μόνο αυτά επιβιώνουν
θρέφονται με το κοίταγμα
της πρωινής της ώρας
πεθαίνουν στο κλείσιμο
μίας νουάρ ταινίας
αρχίζουν με την έκφραση
τελειώνουν με το σώμα
το γδύνουν ανελέητα
ανέγγιχτα το γδέρνουν
και όταν από ηδονή, πια, χορτάσουν
το περιφέρουν στην πλατεία
Πόσα θύματα έριξε ένα βλέμμα;
Κανείς δεν στάθηκε για να το πει
[από τη Λάρισα στη Λευκωσία]
«οι Αλληγορίες δύο λιμανιών που δεν υπήρξαν»*
η μάνα μου έδωσε ένα φουγάρο
να αναπνέω τα δικά της όνειρα,
τις ενοχές
που δεν μπόρεσε να ξαποστείλει
σε κάποιον Άδη,
να φορτώσει σε κάποιο Κώστα, Γιώργο
ή Πάνο από την Κύπρο,
σε έναν άντρα, τέλος πάντων,
της αρεσκείας της
η μάνα μου με γνώρισε στη γυναίκα
που παντρεύτηκα μικρός,
σχεδόν βρέφος της επιθυμίας,
γιατί δεν μπόρεσα να γίνω
άντρας, όπως το ήθελα
ή τέλος πάντων να γίνω,
αυτό που ήθελα Διαβάστε περισσότερα
Εμένα θα σκοτώσω
βρέχουν τα χείλη κλάματα
τα δόντια χτυπώ
προτού η γλώσσα σε λιώσει,
προτού σε καταπιώ
είσαι το μαξιλάρι που ακουμπώ τα μαλλιά
η νάρκωση στη φλέβα
Οι αμυχές στο δέρμα
Η νύχτα και η χαραυγή
τα νιάτα μου, τα γηρατειά
Είσαι η νύφη και ο γαμπρός
Είσαι η προίκα μου
είσαι η Μόρα που πλακώνει τον ύπνο Διαβάστε περισσότερα
(pastiche)
-I-
θέλω να σε ερεθίσω
να σε ερεθίσω με την απαλότητα του δέρματός μου
τα χλιαρά μου χάδια και τρόπους
τα φιλιά που δίνονται χωρίς να σου ανήκουν
θέλω να σε ερεθίσω
θέλω να σε ερεθίσω να σπάσεις πάνω μου
σαν κρύσταλλο
θέλω το θυμό σου
θέλω τις πληγές σου
τα μαρμαρωμένα χέρια σου στο πρόσωπό μου
τη κραυγή του πόνου σου να ραγίσει τα σωθικά μου
θέλω το τρέμουλό σου να οργώσει το στήθος μου
θέλω το χόλιασμά σου να κόψει το στέρνο μου
να σπάσω στα δυο και να γείρω στα μπράτσα σου
χλωμή σκοτωμένη άζυμη αζέστατη· σα δάκρυ από ρετσίνι·
ένα πεύκο·
θέλω να σου προσφερθώ σαν πεύκο δαρμένο από κεραυνό._ Διαβάστε περισσότερα
Εάν στον κόσμο αυτόν εμφανιστείς,
καλύτερα φορές επτά να γεννηθείς.
Μία σε σπίτι φλεγόμενο,
μία μες σε πλημμύρα παγωμένη,
μία σ’ άγριο τρελάδικο,
μία σ’ ένα χωράφι γινωμένο σιτάρι,
μία σ’ έρημο μοναστήρι,
κι άλλη μία, καταμεσής ενός χοιροστασίου.
Έξι βρέφη θα κλαίνε, μα όχι τόσο:
εσύ για ’σένα να ’σαι το έβδομο.
Όταν για την επιβίωση πρέπει να παλέψεις,
άσε τον εχθρό σου άνδρες να αντικρίσει επτά.
Έναν Κυριακή μακριά από εργασία,
έναν που πιάνει Δευτέρα δουλειά,
έναν που διδάσκει άνευ διδάκτρων,
έναν που μαθαίνει κολύμπι απ’ τον πνιγμό του,
έναν που ‘ναι σπόρος σε δάσος,
κι έναν υπό την προστασία των προγόνων,
μα κάθε τους κοροϊδία δεν αρκεί:
εσύ για ’σένα να ’σαι ο έβδομος.
Εάν θέλεις μια γυναίκα να βρεις,
άσε προς το μέρος της να πάνε άντρες επτά.
Έναν που προσφέρει καρδιά αντί λέξεις,
έναν που κοιτά τον εαυτό του,
έναν που ισχυρίζεται ότι είναι ονειροπόλος,
έναν που την αισθάνεται μέσα από τη φούστα της,
έναν που γνωρίζει να λύνει και να δένει,
κι έναν που βαδίζει πάνω στο φουλάρι της:
άστους πετώντας να βουίζουν τριγύρω της.
Εσύ για ’σένα να ’σαι ο έβδομος. Διαβάστε περισσότερα
Φτερά Χήνας 