3 ποιήματα | Γιώργος Σαράτσης

1.

Οι μαύρες όλο φως Δευτέρες
με καφέ
πόνους στη πλάτη
και ερεθισμένο σβέρκο
πίσω δεξιά
από αιμοβόρα κουνούπια
εισαγωγής –
κι εσύ
κι εγώ κι όλοι μας
σαγρέ ντουβαράκια
μ’ επικάλυψη οικολογικού πλαστικού
χρώματος βεραμάν

Αναθέματα | Γιάννης Ζελιαναίος

Με τη γυναίκα να τρεμογλύφει φελούς
σ’ αποκοτιές
και φαντασμάτινες μπλαβί στροφές.
Δεμάτια κοκάλινα,
ντάνες αποστροφής
γι’ αρτίστες σκορπιούς
που τους κατασπαράσσουν κόκκινα μυρμήγκια
σε μεσημέρι αξύπνητων παιδιών.
Η Κρίση με τις μαύρες γόβες
ξεπαραδιάζει βαλίτσες
που μυρίζουν βενζίνα και λαδομπογιά
γιατί κάπως έτσι συνηθίζεται ο χαμός,
μ’ ένα στυλό χωρίς καπάκι
με ψίχες πάνω στο βιβλίο
«Η Φλόγα που τρεμοσβήνει»,
στην βιντεοκασέτα με τον ίδιο τίτλο
και στον παφλασμό μιας κούτας νουνού
που ξεροβήχει τις «παλιές καλές ημέρες»
μ’ ιώδιο και μύξα.
Ε, στο διάολο λοιπόν
όλα αυτά

[φωτογραφία]

Μεθεόρτια Ραψάνης (22/8/2015) | Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου

1. ─Για ποιον χτυπάει η καμπάνα; ─Δεν είναι η καμπάνα. Το ρολόι στην πλατεία της Ραψάνης είναι. Όλοι στο “Μήτια”.
2. Η ποίηση δε θα μου δώσει σύνταξη.
3. Στρατευμένη ποίηση. Πέσε και παίρνε κάμψεις. Θα το ακούσεις, αν δεν…
4. Πολιτικός και ποιητής ταυτόχρονα; Σα να λέμε ύλη και αντιύλη στο ίδιο δωμάτιο.
5. Το πρέπει στην ποίηση την κάνει να έρπει.
6. Τουλάχιστον ένας αναγνώστης του ποιητή γράφει καλύτερα από κείνον.
7. Οι αναγνώστες των ποιητών είναι πιο διαβασμένοι από κείνους (και λιγότεροι τους).
8. Επάνω στους καλύτερους στίχους χτύπησε το κινητό.
9. Από το να γράφω ποιήματα ή να με λένε ποιητή, προτιμώ το πρώτο.
10. Η ποίηση δεν βλέπει “Game Οf Thrones”.
11. Στην αίθουσα των θρόνων της ποίησης κάθονται μόνο σκελετοί.
12. Για την κάθε ασέλγεια στην ποίηση θα πρέπει να εξετάζονται πρώτα οι κατήγοροι.
13. Η προπόνηση στην ποίηση περιλαμβάνει πολύ διάβασμα.
14. Για το άθλημα της ποίησης διάλεξε καλά παπούτσια μαραθωνίου.
15. Τρία βήματα, εισπνοή. Στο τέταρτο, ποίημα.
16. Μην ρωτάς αν κοντεύω. Όταν τελειώσει δε θα υπάρχω.
17. Χαρτί-μολύβι σου ’δωσα. Τους βαστάζους τι τους θέλεις;
18. Είσαι ανήσυχος πάνω στην ασπίδα, πέφτεις… κι έπειτα σου φταίνε οι βαστάζοι.
19. Στην ποίηση οι συναλλαγές και οι απολαβές δεν έχουν αντίκρισμα.
20. Αν αφήνεις αφορισμούς για κληρονομιά, θα σου τα σούρουν οι κληρονόμοι.
21. Πόσο έκανα να γράψω τούτα δω; Ρώτα καλύτερα πόσο καιρό μού τρώνε τα σωθικά.
22. ─Για ποιον χτυπάει η καμπάνα; ─Δεν είναι η καμπάνα είπαμε… Όλοι στην “Κρασομάνα”.

Σκληρότερος μυς η γλώσσα | Παναγιώτης Χαχής

Σκληρότερος μυς η γλώσσα

Εκκωφαντικά τα χέρια
Στο εκτόπισμα της λέξης
Κατεβαίνουν καταιγίδα.
Σαρκαστικό μεγάφωνο
Μιλάω το θόρυβο
Της φιμωμένης πληγής.

Φωνή νομάδα
Στα μεθυσμένα δέντρα
Που κλίνουν τη γύμνια σου
Στήθος άσυλο στην
Ωμότητα, φως
Σχεδόν αχειροποίητο,
Αναπνέοντας το φύλο
Του καπνού.

Τρία Άτιτλα | Γιώργος Δάγλας

ΑΛΚΟΟΛ

Άλλαξε διεύθυνση \ κι έκλεισε τα καινούργια πουκάμισα \ στη ντουλάπα.

γ.δ

1.

Είναι κάτι πλοία
που ταξιδεύουν ακυβέρνητα
χρόνια πολλά
σε μια παράξενη ομίχλη.
Πλοία φαντάσματα τα λένε
κι όλοι αποφεύγουν να μιλάνε γι’ αυτά.
Είναι κάποιοι κυνηγημένοι
που κάποτε μας υπερασπίστηκαν
και χάθηκαν μ’ ένα όπλο στον ωμό
χωρίς σκιά.
Πότε πότε ένας αλαφροΐσκιωτος τους βλέπει,
μα όλοι αποφεύγουν να τον πιστέψουν.