Η ώρα πέρασε.
Ό,τι είχαμε να πούμε το ’παμε.
Κανένας όμως δε σηκώνεται να φύγει∙
Μένουμε γύρω στο τραπέζι
αμίλητοι και σκεφτικοί.
Μας τυραννάν τα όσα δεν είπαμε∙
Κι η κάθε νύχτα μάς βρίσκει πιο ξενύχτηδες.
«Ποιος ξέρει», λέμε,
«Ίσως απόψε κάποιος να τολμήσει.
Ας μείνουμε λιγάκι παραπάνω…»
Φτερά Χήνας 