ανάμεσα στον ουρανό και το ηφαίστειο
τον δαίμονα αέρα, το κόκκινο βαθύ
ανθρώπινο ποτάμι
διχασμένος σε δυο καιρούς
και καταιγίδες
ανάμεσα σε παγωμένα μέλη,
μόρια αγάπης
και κύτταρα της θλίψης,
την Κόρινθο και την Κολχίδα
τη Μήδεια και τη Γλαύκη
δυο ηπείρους
και ορίζοντες
δυο μοίρες και πολέμους
ανάμεσα σε μια πατρίδα
και ολέθριες ζωές
Ιάσονας, Ηρακλής,
και δον Κιχώτης
ίσως όλα μαζί και χωριστά
όπως τα βράδια στη θερινή Μεσόγειο
όταν η κοιμισμένη νύχτα
απλώνει ένα σεντόνι στη γη
εισχωρεί στο σώμα και στον ύπνο
σαν υπερφυσική μητέρα
[εικόνα: Γιώργης Σαράτσης]