Φύλλα το Φθινόπωρο | Ασημίνα Ξηρογιάννη

Τί να κάνουν οι ψυχές κάθε φθινόπωρο;
Μπαίνουν σε λήθαργο άραγε
ή ξυπνάνε μεθυσμένες απ’ τα πρωτοβρόχια;
Μιχάλη Γ, Αννίκα Ν , Χαράλαμπε Η,
πού να είστε τώρα και γιατί
Να βυθίζεστε σ’ αιώνια σιωπή

Όταν βλέπω φύλλα ξερά τις Κυριακές στα πεζοδρόμια
Νοσταλγώ αυτά που δεν έζησα
Ερμηνεύω τ’ ανείπωτα
Επικαλούμαι τους νεκρούς μου
Ξορκίζω το πένθος

Οι διαθέσεις μεταμορφώνονται άλλωστε –
(Είναι και ζήτημα εποχής)
Με τα πρωτοβρόχια
Γίνομαι φύλλο κι εγώ
Κίτρινο
Ξερό.

Και μόνο.